Foto4 Praag

Foto3 Praag

Foto2 Praag

Foto's Praag

Dag 20, zaterdag 22 juni; een dagje Praag

Ik bben vrij laat opgestaan en heb het heel rustig aangedaan. Ik voelde me niet helemaal fit. Waarschijnlijk het eind van de tocht en verdere fietsprestaties hoeven niet meer te worden verricht.
Ik zit nu op een terrasje in Praag en probeer me aan de hand van een kaart wat te orienteren.
Wat ik gistereen al schreef, het is overweldigend en ondoenlijk alles te beschrijven. Kom maar eens een keer langs om de foto's te bekijken.
Vanuit mijn tentje heb ik het uitzicht op de legedariche burcht Visyhrad,hoog op de rots boven de rivier de Moldau. Gisteren had ik het al over de beroemde Karlsbrug en straks wil ik in elk geval nog een bezoek brengen aan de oude stad met zijn stadhuis, het beroemde astronomisch uurwerk en de Joodse synagoge.
En wat er nog meer te bekijken valt. Op een gegeven moment raak je oververzadigd en kan er niets meer bij.

Dag 19, 21 juni; laatste stukje

Ik heb gisteravond toch maar een hotel opgezocht in Zbraslav. Ten eerste was het bloedheet, ten tweede was er slecht weer voorspeld en ten derde had ik het gehad.
Als een blok geslapen. 's Ochtends kon ik zien dat het flink geregend had, maar daar heb ik niets van gemerkt.
Allereerst een postkantoor opgezocht om de kaarten te verstureen. Als er nog nabrandeerrs zijn dan krijg ik het wel door van Herman. Als laatste heb ik Gertine Prins doorgekregen.
Henk nog bedankt voor je adviezen en je ondersteunde opmerkingen. Ik ben er nu bijna (nog ca. 12 km), maar ik vond het laatste deel wel zwaar. Ik moet straks de rivier de Berounka weer opzoeken en van daaruit kom ik vanzelf bij de Moldau en bij mijn eindbestemming.
Ik heb op een schiereiland in de Moldau een camping opgezocht, tentje opgezet, een uurtje siesta en daarna een eerste verkenning van Praag. Overweldigend, wat een mooie stad! Op de Karlsbrucke wemelde het van de touristen.
Ik pik eerst een biertje, ga straks wat eten en dan terug naar de camping. Ik zal morgen (zaterdag) de stad wat beter gaan verkennen. Het geeft ontzettend veel voldoening dat ik het heb gehaald.
Ik kan elke 65 plusser aanraden om dit avontuur aan te gaan. Dit geldt natuurlijk ook voor de 65 minner, maar de uitdaging is dan wel wat minder.

Dag 18, donderdag 20 juni: Komarov - Praag, km

Zo lekker in een pension geslapen en ontbeten. Het ontbijt was uir de kunst! De rekening bedroeg 17 Euro of 450 Kronen. Volgens mij zijn ze gek op Euro's en berekenen ze nogal een forse valuta (normaal 1: 20). Ik heb mijn beursje met Euro's op de kop gehouden en kwam tot ca. 16 Euro. Hiermee namen ze genoegen.
Vandaag wordt het echt warm tot wel 38 graden Celcius. Dus heel rustig aan en veel drinken.
Van Komarov naar Horovice ging goed, voornamelijk afdalen en je voelt de wind tenminste door je haren. In  Horovice de weg gevraagd aan een gemeentewerker, hij stond tenminste de straat op te meten. Na veel Tsjechisch of wat het ook mag zijn, zei hij volg me maar. Hij startte zijn gemeente autootje en ik er achteraan.  Hij had zeker 2 km gereden toen hij stopte een me de weg wees naar Lochovice. Wat een service!
Voor Locovice nog een behoorlijke klim, wat eigenlijk niet te doen is met dit weer. Dus weer tijd voor een lange koffiepauze. Op de kaart nog 3 afstanden; van Lochovice naar Revnice (24 km), naar Komarany (19 km) en dan naar Praag (12 km).
Totaal nog 55 km, ik zie wel of ik het haal.
Het is nu 4 uur en bloedje heet. Ik kwam onderweg nog Nederlands stel tegen, die op weg waren van Praag naar Nederland. Hij had temperaturen van 40 graden en hoger gemeten. Ik zit nu in Revnice voor mijn tweede koffiestop met nog zo'n 30 km voor de boeg. Ik overweeg om hier maar een pension te zoeken en morgen verder te gaan.

Foto bij dag 12

Dag 17: woensdag 19 juni:Plzin - Komorov, 70 km

Vanochtend om 7.30 uur vertrokken om een beetje voor de warmte uit te zijn. Eerst weer terug naar Plzen om poen te halen en de route weer op te pikken. In het begin kom je langs de brouwerij Pilsener Urquel met zijn indrukwekkende poort. Iets verderop heb ik de alternatieve route gevolgd (iets korter en iets minder klimmen). Toch moest er nog flink geklommen worden en het werd steeds warmer. Bij Rokycany had ik het niet meer, pap in de benen. Eerlijk gezegd zag ik het niet meer zitten. De eerste best gelegenheid ingedoken en een flinke kop zwarte koffie genomen. Daarna ging het beter. De route ging voornamelijk langs de beek Klabaval, erg mooi maar ik had er vanwege de warmte niet veel oog voor.
Ik heb onderweg vaak een pauze genomen, zelfs een keer een kwartier lekker met de voeten in de beek. Een paar flinke scheppen water over het hoofd, dat knapt op!
In Strasice de zoveelste koffiepauze. Mijn bedoeling is om in Komarov te overnachten (bed en ontbijt). Aangekomen in Komarov bleek ik best in de buurt te zijn van het adres. Iemand verwees me naar een gebouw waar ik vlak voor stond. Eenmaal binnen zag ik niemand. Uiteindelijk kwam er iemand, die beweerde dat het adres ergens aan de andere kant van de stad was. Daar aangekomen waren mensen heel bereidwillig om te helpen en het bleek dat ik toch in de buurt van het oorspronkelijke punt moest zijn. Weer terug en het adres uiteindelijk gevonden toen bleek dat zij al een paar jaar geen pension meer verleenden. Toen zakte mijn broek af en ging het licht bijna uit.
Uiteindelijk heb ik toch een pension gevonden. Na het eten ga ik vroeg naar bed en morgen naar Praag.

Dag 16, dinsdag 18 juni; een dagje Plzen

En dan word je wakker op de camping Ostende in het noorden van Plzen en dan ben je jarig! Ik heb mezelf maar even zachtjes toegezongen.
Wat ga ik doen vandaag? Natuurlijk mijn verjaardag vieren. Eerst even een wasje doen, de lijn hangt weer vol en dan op de fiets naar de binnenstad (ca. 5 km). Plzen heeft een hele mooie binnenstad, het is de stad van Skoda en de bierbrouwerijen. In WO 2 heeft de Skoda fabriek heel wat bommetjes gemaakt.
Op en aan het grote plein in de binnenstad staan meerder beroemde gebouwen. De Bartelomeus kerk valt met zijn 102,6 meter hoge toren wel het meest op. Verder heb je het raadhuis, een geestenmuseum, een poppenmuseum enz. enz. De grootste synagoge van Tsjechie, gebouwd tussen 1888 en 1893 mag je natuurlijk niet vergeten. Verder heb ik gezocht naar het pilsmuseum. Heb het wel gevonden maar kon er helaas niet in. Het schijnt een complex ondergrond labyrint te zijn van gangen en kelders met een lengte van wel 20 km.
Op een terrasje aan de markt heb ik koffie genomen met gebak en nog maar eens op mezelf getoast. Verder heb ik het rustig aan gedaan. Ik schat de temperatuur vandaag ruim boven de 30 graden.
Morgen weer verder, officieel nog maar 116 km! Praag ik kom er aan!

Dag 15, maandag 17 juni; Stanoviste - Plzen

Ik heb overnacht op een camping in Stanoviste vlakbij Marianske Lazne. Het was een kleine camping en de eigenaren waren heel aardig. Ondanks dat de keuken al dicht was hebben ze toch een maaltijd voor mij bereid. Je merkt wel als je in het Duits begint dat ze je wat gereserveerder tegemoet komen. Als ze merken dat je uit Holland komt en Engels spreekt is het ijs gebroken.
Later toen ik mijn bericht van de vorige dag nog zat in te tijpen vroegen ze mij en nog een echtpaar om binnen te komen daar het al wat afkoelde. Toen werd het pas echt gezellig. We trakteerden elkaar op een pils en het werd vrij laat. Vandaar dat ik vanochtend ook laat op stoom kwam.
Ik moest eerst weer terug langs een vrij drukke weg, die ook nogal klom, naar Marianske Lazne om de route weer op te zoeken. Die had ik dit keer vrij snel gevonden en kon ik die weer met goede moed vervolgen. Van Marianne Lazne ging het naar Zadub-Zavisine, vervolgens naar Klaster Tepla, waar ik mijn eerste pauze heb gehouden. Klaster Tekla heeft een uniek klooster, waarvan de historie terug gaat tot 1193. Het werd 12 keer geplunderd, brandde zes keer af, maakte twee pestepidimieen mee en dreigde zes keer te worden gesloten. In 1950 sloten de communisten de deuren voorgoed, totdat zij in 1990 zelf het veld moesten ruimen en het gebouw zijn oude bestemming weer terugkreeg. De prachtige neo-barokke bibliotheek heeft de vernielingen goed doorstaan en is op een na de grootste van het land. Uiteraard heb ik een foto genomen van het klooster.
Daarna ging de reis via Konstantinovy Lazne en Pisek naar Plzen. E waren weer vele klimmetjes en de temperatuur was boven de 30 graden. Vandaar dat ik nu in de grootste pilsstad van Tsjechie achter een pilsje zit. De dagteller staat op ruim 70 km.

Tsjechische grens bereikt

Heden 16 juni op de verjaardag van mijn jongste broertje heeft Timmerman Hendrik de Duits - Tsjechische grens bereikt met 2 dames van onbekende signatuur als getuigen.

Dag 12, 14 juni: Coburg - Bayreuth - 90,8 km

Vanochtend zat ik al om 7 uur op de fiets. Na een dagje rust moet ik er weer tegenaan. Eerst moest ik terug naar Coburg om daar de route weer op te zoeken.
Van Coburg ging het richting Creidlitz. Tussen Creidlidz en Lichtenfels zaten een paar venijnige klimmetjes waar ik ,eerlijk is waar, moest afstappen. In Lichtenfels zag ik de Gouden Zon. Dit kan geen toeval zijn. Ik heb een foto gemaakt van Gasthof die Goldene Sonne.
Vanaf Lichtenfels loopt de route  langs de Main, de zoveelste rivier. In Burgkumstadt heb ik weer wat proviand ingeslagen en een bakje troost genomen. Bij Mainleus is het even uitkijken omdat ik daar de alternatieve route naar Bayreuth wil nemen.
De reis verliep voorspoedig en om ca. 16.00 uur arriveerde ik in Bayreuth waar ik overnacht in een jeugdherberg. Daar schijn je jong van te worden. Ik heb nu nog even tijd om de stad te bekijken en wat plaatjes te schieten. Morgen verder.

Dag 14, zondag 16 juni; Hohenberg - Marianske Lazne: 76,6 km

Vannacht in Hohenberg an der Eger geslapen in "Zimmer frei" waar ik ook gegeten heb. Om 8.15 uur zat ik weer op de fiets en moest eerst terug naar Schrindin om de route weer op te pikken. Via een wel erg landelijke route, het gras stond wel 2 kontjes hoog, kwam ik om 9.15 uur bij de Tjechnische grens. Twee dames waren zo vriendelijk  om mij bij het grensbord op de foto te zetten.
Via een omweg ben ik in Cheb beland, waar ik koffie heb gedronken. Cheb is een redelijk grote stad met een heel mooi centrum. In Cheb de route weer opgepikt en toen met klimmen en dalen door landelijk gebied, door bossen, langs rivieren en de dalen. Om een uur of vier belandde ik in Stara Voda en had er al zo'n 50 km opzitten en vond het tijd voor een kop koffie. Van dat Tsjechisch kan ik geen chocola maken, koffie bestellen ging net. Daar ik dorst had nam ik een flinke slok en wist niet hoe snel ik het weer uit moest spugen. Bij standaard koffie moet het koffiedik eerst langzaam naar de bodem zakken. Wist ik veel? Toch heb ik me de koffie lekker laten smaken en ben op zoek gegaan naar een camping in Marianske Lazine, zo'n 10 km verderop. Helaas was die camping niet beschikbaar en moest ik op zoek naar een tweede camping. Al met al is het toch nog vrij laat geworden en is het aantal km's ruim 75 geworden.

Dag 13, 15 juni: Bayreuth - grens Tsjechie

Ik heb heerlijk geslapen in de jeugdherberg. Ik had 1 kamergenoot, die zachtjes lag te ronken. Ik heb mezelf niet gehoord.
Hij kwam een paar dagen bij de naastgelegen universiteit een cursus volgen. Verder was hij niet zo spraakzaam. Toen ik later op de kamer kwam lag hij al in bed met een boek en viel al snel in slaap. Ik heb het licht toen maar uit gedaan en ben zelf ook gaan maffen.
Na een voedzaam ontbijt zat ik al weer om 8 uur op de fiets op zoek naar de route. Ik moest eerst door de binnenstad, die ik overigens gisteravond bekeken heb, terug naar de Rot Main.
Van Bayreuth naar Untersteinach was ploeteren, zweten en werken. Hier kom je echt al in het Fichtelgebirge. In Untersteinach heb ik bewust gekozen om van de officiele route  af te wijken en de redelijk rustige voorrangsweg naar Bad Berneck te nemen. Je moet wel net zoveel klimmen maar het gaat wel wat geleidelijker.
In Bad Berneck moest ik weer aansluiting vinden met de oorspronkelijke route na het uitstapje naar Bayreuth.
Ook in de vervolgroute zaten heel veel klimmetjes. Erg inspannend en bij de afdalingen krijg je dan weer je beloning. Alhoewel ik heb Henny beloofd dat ik bij 50 km/uur in de remmen zou knijpen.
Entschuldigung is wel het Duitse woord wat ik het meest heb gebruikt. Bij het vragen naar de weg krijg je gelijk aandacht en komt men met een vriendelijk Bitte naar je toe. Een aardig voorbeeld is wel dat ik op een gegeven moment een persoon met een driewieler, aangedreven door handbediening en ondersteund door een elektro motor, vroeg naar een bepaalde route. Hij legde het vriendelijk uit en ik ging op weg. Maar na 2 km vond ik het symbool uit de gids nog steeds niet en ben toch maar weer terug gegaan. Wie kwam ik tegen? De man in de driewieler. Hij zei dat hij toch van plan was om een tochtje te maken en verzocht mij om hem maar te volgen. Hij heeft me zeker 5 km op weg geholpen. Wat Entschuldigung niet tewweeg kan brengen. Overigens vind ik de doorsnee oudere man zo op het oog er stug en wrevelig uitzien. Als ik mijn voorraad aanvul in een supermarkt dan drink ik daar meestal ook even een kop koffie. Als je die oudere mannen de supermarkt vierkant als een tank de supermarkt ziet binnenschuiven, zonder overigens schade an te richten, met een verbeten trek op het gezicht. Dan denk je zouden ze het nog steeds niet geaccepteerd hebben dat ze in '45 de Krieg hebben verloren?
OK! Ik vond dit tot nu toe de meest inspannende dag. Om ca. 8 uur vertrokken en 12 uur later op de bestemming aangekomen. Ik heb een app. My Track, die tijdens het fietsen coordinaten en wat dies meer zij verzameld. Ik zal de grafiek van deze dag (snelheid en hoogte) er eens bij doen.

Een paar foto,s

Mijn maatje Maurice ben ik nu kwijt
Hier logeer ik
Veste Coburg
Marktplatz

Route Breitungen Coburg

Hier heb je een screenshot van de route, die ik gisteren (12 juni) heb gefietst. Als het tenminste de goede is. De screenshot is te klein om te kunnen lezen.

Dag 11, donderdag 13 juni: Een dagje Coburg

Vandaag heb ik Coburg verkend. Coburg heeft een hele mooie binnenstad.
De Schossplatz is een prachtig plein met er om heen het Schloss Ehrenburg, Marstall, Reithalle, Arcaden en Palais Edinburg. De Spitaltor aan de noordelijke uitgang van de historische stad is 21,5 meter hoog met een romaanse kap. Andere stadspoorten zijn: de Judentor in het westen en de Ketchentor in het zuiden.
Op de Marktplatz staat aan de noordzijde het stadhuis en aan de zuidkant het raadhuis met de Heilige Mauritius, beide met stenen figuren en Coburger erkers. Op de hoek van de Steingasse is de Hofapofheek met gotische en renaissance effecten en een prachtige erker.
En dan heb je nog de Hofgarten, een gigantisch groot park met op het hoogste deel de Veste Coburg. In de Veste is een museum ondergebracht met wetenswaardigheden van de hertogen, die daar tot het midden van de vorige eeuw nog gewoond hebben. Ik zal in een aparte blog proberen een aantal foto's weer te geven.
Morgen ben ik van plan bijtijds te vertrekken om zomogelijk Bayreuth te bereiken.

Dag 10: woensdag 12 juni, Breitingen - Coburg: 103 km

Vanochtend vrij vroeg opgestaan, ik had er zin in. De tocht ging nog steeds langs de Werra, behalve het laatste stuk. Er moest aanmerkelijk meer geklommen worden en derhalve ook afgedaald.
Dan zat je vrij hoog met een subliem uitzicht over het dal. De prachtige natuur, de schilderachtige dorpjes tegen de heuvels geplakt met de kerktorens en de vakwerkhuizen. Dan zat je weer vlak bij de Werra. Afwisselend en mooi.
Met name in het eerste stuk van Breitingen naar Wassungen zat een heel slecht bospad met soms hellingen van 15 %. Als je over een lengte van 1 km bij dit hellingspercentage hebt moet je het totale gewicht (fiets, bagage en mij zelf: dit schat ik op 120 kg) 150 meter omhoog zeulen. Er zijn vast wel lezers, die kunnen uitrekenen hoeveel energie dat kost en hoeveel pilsjes je daarvoor moet innemen.
Dat bospad was ook nog eens bezaaid met takken, boomwortels en sporen van grootmaterieel.
Na bijna een kilometer geploeter dacht ik komt hier nou nooit een eind aan? En er kwam een eind aan. Een omgewaaide boom versperde het pad volkomen. Vlak langs de waterkant was er ca. 80 cm ruimte om onder de boom door te kruipen, links en rechts was er totaal geen ruimte.
Ik ben 5 minuten naast de fiets gaan zitten om de problemen te overzien. Terug gaan vond ik geen optie.
Alle bepakking er af en onder de boom door gesleurd, de fiets over de boom getild, alles weer opgeladen en vrolijk verder gefietst.
De overige 90 km's waren niet zo spectaculair maar wel met behoorlijke kliimpartijen. Een echte kuitenbijterdag.
Tot slot, iedereen die mij sponsort voor de Gouden Zon krijgt vanuit Praag (als ik het haal en ik vrees dat het er naar uitziet dat het lukt) een aardige verrassing toegestuurd. Er zijn nog steeds mogelijkheden om mij te sponsoren. Stort een bedrag op de rekening van Herman ten Klooster (zie betreffende e mail) onder vermelding van Gouden Zon en volledige adresgegevens en u kunt ook uitkijken naar de verrassing.
Kortom het was een werkzame dag en ik heb in Scheuerfeld vlak bij Coburg een Gasthof opgezocht om me zelf wat te verwennen.

Dag 7: zondag 9 juni

Gisteravond nog wat rondgelopen in de stad. Het is een stad met prachtige vakwerkhuizen. Op het plein bij de kerk speelde een muziekband en was het gezellig druk.
Ik was van plan, indachtig het gebod " 6 dagen zult gij fietsen en de zevende dag rusten" om vandaag de stad beter te bekijken. Ik heb heel wat foto's genomen. In de stad komen de rivieren de Werra en de Fulda samen en storten zich in de Weser. En wie zag ik daar fietsen? Jawel Maurice, die al weer onderweg was.
Daarna ben ik ergens 2 uur wezen koffie drinken om alsnog te proberen mijn dagelijkse verhaaltjes te uploaden. Het is me helaas niet gelukt, erg frusterend. Toen begon het toch weer te kriebelen en ben ik weer gaan fietsen richting Witzenhausen. Helaas heb ik een brug gemist en duurde het zeker 10 km voordat ik weer op de route zat. Vanwege het hoge water stond een deel van het fietspad onder water, maar ik had geen zin om nog eens om te rijden. Ik heb het dus niet droog gehouden.
Later kwam ik weer een bord tegen met waarschuwing voor hoog water. Ik was eigenwijs, doorgefietst tot het letterlijk niet meer kon. Drie omgewaaide bomen versperden het pad. Drie Duitse dames kwamen juist van de anderde kant weer terug en beweerden dat het echt niet ging. Ik heb hen nog geholpen om de bagage en de fietsen over de boomstammen te sleuren en weer via een grote omweg verder.
Ik dacht is dit de straf dat ik me niet aan de rustdag heb gehouden?
De dagafstand was 42,6 km.

Dag 8: maandag 10 juni Bad Sooden - Berka Werra, afstand 106,2 km

Een mooie fietsdag. Eerst naar Eschwege, waar ik geluncht heb. Op de camping waar ik overnacht heb was niets en tot overmaat van ramp had het de hele dag geregend. Het weer werd steeds beter, de lucht klaarde op en de moed kwam er weer in. Onderweg weer mijn Vlaamse maatje ontmoet en ook de 3 Duitse watersnood dames, alleen waren ze nu met z'n zevenen. Kennelijk hebben ze zich verzekerd tegen barre omstandigheden. Onderweg op een bankje zat ik een broodje te eten en wat te drinken, stopte er een Duitse fietser ook bepakt en bezakt en begon een praatje. Hij zag dat ik aan het eten was, hij haalde een brandertje, een pan, een soepblik en nog veel meer uit zijn bagage en begon de tafel te dekken. Een heel interessante ontmoeting. Toen we uit elkaar gingen wenste hij mij gute Luft und viel Spass toe. Die gute Luft sloeg op de fietsbanden.
Ik heb nog overwogen om een uitstapje naar Eisenach (de stad waar Luther en Bach wat mee te maken hebben) maar heb toch besloten om de route maar te volgen. Zo langzamerhand raak ik allergisch voor omwegen. Vrij laat maar voldaan kwam ik na ruim 100 km aan op een camping onder Gerstungen. En wie was daar zijn tentje aan het opzetten? U raadt het al

Dag 9: dinsdag 11 juni, Berka Werra - Breitungen, 74,6 km

De koekoek roept.

Gisteravond hebben mijn Belgische maatje en ik in een restaurant samen een hapje gegeten. Het was een Thuringer gerecht met 2 bollen met onbekende samenstelling, maar we smakelijk en voedzaam. Ook was er nog een lekker stuk vlees bij. Samen met 2 grote pilsen nog geen 15 euro. Kom daar bij ons maar eens om. Denk nu niet dat ik alcohlistische trekjes begin te vertonen. Pils is op het juiste moment en in de juiste hoeveelheden erg belangrijk voor de fietsvochthuishouding.
Als je door het Thuringer woud fietst dan hoor je heel vaak de roep van de koekoek. De Oostduitsers hebben speciaal voor de fietstouristen het woud volgehangen met koekoeksklokken. Hoe ze die weer aansturen weet ik niet. Ik denk met infra rood straling of zoiets.
De fietstocht van vandaag was niet erg spectaculair. Daar er veel paden langs de Werra waren afgesloten wegens hoogwater moest langs drukke voorrangswegen fietsen. Het was vooral uitkijken geblazen. Uiteindelijk ben ik na ruim 75 km gefietst te hebben terecht gekomen op een camping in Breitungen.

Dag 6: zaterdag 8 juni

Warnburg - Hannover Munden, afstand 92 km

Vanochtend iets na negenen vertrokken van dde camping in Warburg richting Liebenau. Mijn Vlaamse maatje (Maurice Snelders heet hij trouwens) was al wat eerder vertrokken. De route ging door het Diemeldal en was wederom prachtig.
Soms door de bossen, soms door het open dal. In Liebnau dacht ik tijd voor een kop koffie. En zowaar wie zat daar ook aan de koffie? Mijn maatje uit Belgie.
Van Liebnau naar Trendelburg (ca. 15 km). Mijn bestemming voor vandaag is Hann. Munden, een dagafstand van ca. 90 km. Hann. Munden is een prachtige stad en de moeite waard om nader te bekijken. Dan neem ik morgen (zondag) maar een rustdag om het plan uit te voeren.
Waar waren we gebleven? O ja, fietsen. Van Trendelburg naar Bad Karlshafen, waar ik lekker geluncht heb om verder te kunnen. Vanaf hier vollgen we de Weser. Vanaf Bad Karlshaven naar Hannover Munden was best wel een ei d, bijna 50 km. Bij Whambeck moest ik met de pont de rivier over. De pont was redelijk groot en de pontbaas begon met een lange stok de pont vrij te duwen en toen ging het vanzelf naar de overkant. Ik vroeg hem nog of er aan de overkant een motor de pont overtrok. Niets van dat alles, puur Wasserkraft. Door de sterke stroming werd de pont afgedreven maar door de stalen kabel, die over de rivier gespannen was keurig naar de overkant geleid. Prima systeem!
Tegen zessen kwam ik redelijk uitgeput aan in Hann. M, tent opgezet, pilsje en weggedut.

Dag 5: vrijdag 7 juni

Paderborg - Warburg: 76,7 km.

Vanochtend bijtijds vertrokken van de camping richting Paderborn. Het slotNeuhaus bij Paderborn is echt de moeite waard om te bezichtigen, alhoewel je er niet in kon. Ik heb volstaan met het maaken van een aantal foto's.
Bij Paderborn begint de tweede etappe van de route naar Hann. Munden (totaal 147 km).
In Paderborn vond ik het al tijd voor een kop koffie. Ik had het gevoel dat ik werd afgezet. Ik moest bijna 4 Euro betalen, terwijl ik gisteren voor hetzelfde kop koffie nog geen 2 Euro moest betalen.
Na Paderborn richting Borcher moest er behoorlijk geklommen worden van 150 m naar 300 m. En later zelfs van 200 m naar 500 m.
Waarom doe ik dit eigenlijk? Is dit genieten van je pensioen? Ik denk dat het hele leven een uidaging, een tocht is naar het onbekende. Als je daar aankomt wordt het onbekende bekend en moet je weer verder naar het onbekende, enz.
Maar je werd wel beloond door een lange afdaling en prachtige natuur. Alhoewel tijdens de afdaling is er weinig tijd om te genieten van de omgeving. De stang stevig tussen de billen geklemd. Ik heb de maximum snelheid op 50 km per uur gehouden, indachtig wat mijn buurman Wim onlags in Korea is overkomen. Bij een afdaling van een flinke berg heeft hij zich laten filmen. Bij een snelheid van 72 km per uur moest hij plotseling in zijn remmen knijpen en sloeg toen tegen het asfalt. Wonder boven wonder is hij er redelijk goed van afgekomen, alleen in het ziekenhuis hebben ze het asfalt zonder verdoving uit zijn wonden geschrobd.
In Etteln had ik het een beetje gehad, maar geen kroeg te bekennen. Dan maar door naar Atteln (maar 1 letter verschil maar wel 6,5 km met venijnige klimmetjes). In Atteln was wel een kroeg, maar die ging pas tegen de avond open. Dan maar op het terras mijn eigen voorraad aangesproken.
Van Atteln ging de reis verder naar Sherfede (22,5 km) en vandaar naar Warburg, waar ik mijn tent heb opgezet. Ik was net klaar toen er nog een fietser aankwam, die het nog gekker doet. Hij had mijn fiets onderweg al gesignaleerd. Hij is een leeftijdsgenoot en is vrijda 1 juni vertrokken uit Antwerpen, heeft aansluiting gevonden op de Romerroute en gaat ook naar Praag. Daarna gaat hij door naar Wenen en vervolgens weer naar Antwerpen. Je ziet het kan nog gekker. Wij hebben samen gezellig gegeten en een pilsje gedronken en zullen morgen weer onze eigen weg gaan. Wellicht komen we elkaar nog een keer tegen.

Een rustige dag 4, 6 juni

Ik ben aan het eind van de dag beland op camping Lippesee, ca 8km voor Paderborn. Een rustig dagje na de toch wel inspannende dag van gisteren.
Ik ben vanochtend begonnen bij Mc Donalds met eine grosse Tasse Kaffe. Eingenlijk om te proberen de berichtjes van dag 2 en 3 te uploaden. Helaas is me dat niet gelukt ondanks dat er een hotspot was.
Daarna ben ik tegen elven langs een provinciale weg naar Lippenborg vertrokken om aldaar de Romerroute weer op te pikken. En dat is gelukt. Een hele fraaie route. In Lippstadt heb ik koffie gedronken. Een mooie stad met een prachtige witte toren van de Marienkirche. Een leuke winkelprommenade met talloze terrasjes. Deze keer had ik geen problemen om de route te volgen. Ik gunde me zelf kennelijk meer tijd om de kaart te bestuderen en voila het vervolg was een prachtige route langs de Lippe.
Vervolgens via Boke naar de camping voor Paderborn.
Paderborn schijnt een mooie stad te zijn met o.a. Schloss Neuhaus. Dat ga ik morgen zeker bekijken.
O, ja vandaag heb ik 70,5 km gefietst.

Dag 3, 5 juni

Wederom ein schones Tag. Ik heb overnacht op  camping Lippetal, een camping langs het kanaal waarachter de Lippe weer door het landschap meandert. Volgens de campingbaas kon ik het beste het gravelpad langs het kanaal nemen, dan zou ik vanzelf in Haltern terechtkomen. Nou dat heb ik geweten! In het begin ging het prima maar toen belandde ik op een industrieterrein. Toen maar doorgereden naar Marl. Marl is een middelgrote stad met heel veel chemie industrie. Na veel vragen en heen en weer fietsen kwam ik Marl uit en belandde ik tegen twaalven in Haltern. Tijd voor een kop koffie.
Daarna weer langs het kanaal richting Bork. Maar bij Eversum ging het weer mis en ben ik zeker 8 km omgereden. Uiteindelijk ben ik via Coppenberg, Wern en Hamm terecht gekomen op een camping Uentrop. Er stond 125 km op de fietsteller, bijna een record.
Onderweg heb ik mijn handdoek te drogen gehangen aan de bagagedrager. Werkt prima maar als je stil staat of langzaam rijdt komt de onderkant tegen het wiel en wordt er  niet schoner op. Goede raad is duur. Ik heb het onderste stuk er maar afgeknipt. Dit levert meerdere voordelen op: ik hoef  niet te wassen, ik heb de handdoek nog steeds en er is weer minder bagage.

Groeten Henk

Dag 2: 4 juni

Ik was al redelijk vroeg wakker. Tent afbreken en alles weer inpakken. Daar moet ik nog wel wat meer routine inkrijgen. Dat komt nog wel.
De dag begon een beetje kil, het was bewolkt maar tegen de middag werd het stralend.
Om ca. half negen vertrokken uit Tolkamer richting Emmerich am Rhein. De tocht ging voornamelijk langs de Rein. De Rein is toch wel een maatje groter dan de IJssel. Opvallend is de hoge waterstand.
Het is nog een hele toer om zo'n stad uit te komen. Richting Rees heb ik dan ook een heel stuk van de officiele route gemist. Vervolgens van Rees naar Wesel (23 km), de stad van de ezels. Helaas heb ik daar geen foto van gemaakt. Bij Wezel begint de Lippe en hier start ook de Romer route. Dit was een hele mooie tocht met onderweg in de buurt van Gartrop een mooi slot. Daar heb ik wel een foto van gemaakt.
Om ongeveer 4 uur was ik vlakbij Schermbeck en ben ik op zoek gegaan naar een camping. Tent opzetten, douchen en naar een restaurant voor een hapje en een welverdiend pilsje. Al met al staat er vandaag weer bijna 100 km op de teller.

Dag 6, zaterdag 8 juni

Warnburg - Hann. Munden, afstand 92 km.

Vanochtend iets na negenen vertrokken van de camping richting Liebenau. Mijn Vlaamse maatje (hij heet trouwens Maurice Sneldens) was al wat eerder vertrokken.
De route ging door het Diemeldal en was wederom prachtig. Soms door de bossen, soms door het open dal. In Liebenau dacht ik, het is tijd vor een kop koffie. En zowaar wie zat daar ook aan de koffie, mijn maatje uit Belgie. Van Liebenau naar Trendelburg is ca. 15 km. Mijn bestemming voor vandaag is Hann. Munden, een dagafstand van ca. 90 km.
Hann. Munden schijnt een prachtig stadje te zijn, de moeite waard om nader te bekijken. Dan neem ik morgen (zondag) maar een rustdag om het stadje te verkennen.
Waar waren we gebleven? Van Trendelburg naar Bad Karlshafen, waar ik lekker heb geluncht om weer verder te kunnen. Vanaf hier volgen we de Weser.
Van Bad Karlshafen naar Hann. Munster was best wel een eind, bijna 50 km. Bij Wambeck moest je met de pont de Weser oversteken. De pont was redelijk groot en was gekoppeld aan een stalen kabel, die hoog in de lucht over de rivier was gespanen. Ik vroeg nog of er gene zijde een motor stond opgesteld, die de pont overtrok. Niets van dat alles, puur Wasserkraft. Door de sterke stroming zou de pont afdrijven, maar door de stalen kabel werd hij keurig naar de overkant geleid. Prima systeem!
Tegen zessen kwam ik redelijk uitgeput aan op een camping in Hann. Munden, tent opgezet, pilsje genomen en weggedut. Morgen zal ik wat meer vertellen over Hannover Munden.

Kop d'r af

Vanochtend om kwart voor negen bepakt en bezakt vertrokken na afscheid genomen te hebben van de familie en beloofd om me netjes te gedragen. Ik heb de LF3 gevlgd, die voornamelijk langs de IJssel gaat.
Wat een prachtige rivier met alle natuur die daarbij hoort. Als Trouw lezer durf ik wel te stellen mischien wel de mooiste rivier van Nederland.
Het was prima fietsweer met bijna steeds de wind in de rug. Na ruim 135 km overnacht ik op een camping in Tolkamer, waar morgen de reis echt begint. Ondanks de lange tocht vandaag heb ik er nog steeds zin in en ben benieuwd waar ik morgen beland. Nu ga ik eerst een hapje eten met een heerlijk glas bier.